Dag 2 met de juiste start
Gisteren avond aangekomen op deze camping net boven Sospel tegen half 8, toen was de receptie dicht. Vanochtend werd ik al om 6 uur gewekt door de 3 eenden die in de ecologische afvalwater zuiveringsinstallatie/vijver wonen 
Evengoed dan maar aan de gang, douchen zat er niet in want dat moet met muntjes. Of wacht met jetons ik ben tenslotte in Frankrijk, die enkel te krijgen zijn bij Jean-Pierre in zijn geopende receptie.
De openingstijden zijn ook echt Frans, van 9 tot 10 in de ochtend en van 6 tot 7 in de avond.. 
Bommes is niet zo van het treuzelen, dus eten inpakken en het was half 9.
Doei ik ga niet wachten op Jean-Pierre.
In de Navi de Colle du Tende, 2 jaar terug was aan de zuidkant een afsluiting van de beroemde grind haarspeld zijde dus ik was benieuwd of die nu wel open was.
Maar eerst de omgeving van Sospel, wow wat gaaf zeg.
Hobbelig maar wel heel asfalt, leuke bochten en mooi uitzicht.
Ik kreeg er weer plezier in en ik heb zelfs niet meer aan Vespa haar deuk gedacht.
Wel zag ik dat de uitlaat nog steeds rammelde.
Pakking was gaar want er kwam ook veel meer geluid uit dan normaal en de carbon klemmen waren niet strak genoeg om de demper vast te klemmen.
Het wordt daar wel warm/heet en tijdens het rijden bedacht ik me hoe het op te lossen.
Eerst dacht ik: opzoek naar een oude band of ander rubber maar toen dacht ik canvas, een auto gordel.
Er staan genoeg sloop auto’s in FR langs de weg een ja hoor een paar bochten verder en veldje met wat sloop auto’s en andere rommel.
Daar tussen stond een Espace met voor aan het sleepoog 1,5 meter gordel.
Losgesneden en mee genomen en een stuk verder op een P-plaats roadside fix nr 2
Complete uitlaat er onderuit geschroefd, damn dat ding is heet.
Pakking vervangen, mensen met een Vespa uit deze serie hebben altijd een nieuwe pakking bij zich.
En de ophangbeugels van de demper voorzien van een “gordelliner”. Dat klinkt al goed dus dat moet perfect zijn. Het zat in ieder geval zo vast als een huis.
Overigens stopt er niemand voor je als je je halve inboedel langs de weg uitstalt en je duidelijk iets aan het fixen bent.
Volgende stop het verkeerslicht voor de tunnel bij Colle du Tende.
8 minuten wachten en een beetje schaapachtig naar de andere motoren en rijders kijken, knikken en genegeerd worden want Vespa.
Bij groen was ik als 3de weg, 2 haarspeldbochten verder moest de knakker met zijn GS achter mij al lossen.. 
Evengoed bleek helaas de toegang tot de grind weg over de col compleet geblokkeerd te zijn. Dus door de tunnel dan maar weer, bijzondere ervaring weer.
Voor me die Harley van de foto hier boven, als of hij op de vlucht was, wat een kabaal een snelheid. Dan nog iets Suzuki achtige, ook snel naar vrij stil. Dan ik en ver ver achter ons die GAS en de rest.
Tunnel is te donker om iets te zien, wegdek is Italiaans “goed” diverse scheuren en zo, veel plassen water en ik denk 3 meter breed. Met dik 120 op de klok… Wow net een game.
Aan de andere kant heb ik nog even getwijfeld of ik naar boven zou gaan. Maar de grind weg van gisteren had me geleerd dat de Vespa niet het juiste materiaal is. Het was boven erg bewolkt en ik was 2 jaar terug al naar dat fort geweest.
Cuneo aanhouden, boodschappen doen, lunchen en kijken of ik bij de Col de Angel kon komen via diverse kleine binnendoor weggetjes.
Wederom erg gaaf sturen daar, mooie uitzichten die me steeds doen stoppen om foto’s te maken.
2 bochten verder:
Ja een echte Guzzi, wist niet van het bestaan. Ding wordt gewoon nog gebruikt voor van alles.
Sowieso vraag ik me bij het zien van die huisjes zo hoog in de bergen altijd af wat ze daar toch doen. Het is er super mooi maar een groot deel van het jaar is het te koud en ligt er te veel sneeuw om iets te doen. Het is wel erg lang sturen naar een fabriek in te gaan werken, wat te doen behalve oude meuk aan de gang houden en je vrouw nog eens scheef aankijken.
Boven geen bomen, wel wat restjes sneeuw en ijs
Uiteindelijk boven op de col bleek de doorgang helaas onmogelijk.
Daar kunnen geen winterbanden tegenop laat staan mijn Pirelli Diablo bandjes.
Natuurlijk het geijkte plaatje:
Keertje lachen naar mijn telefoon
En weer terug naar beneden, enige manier om de andere kant te bereiken: terug naar Cuneo en door het andere dal omhoog.
Tegen de tijd dat ik in een van de “voorsteden” van Cuneo terug was, waar ik smiddags ook al op een bankje had zitten lunchen was ik eigenlijk wel een beetje gaar.
Espresso en planning tijd.
Googlemaps leerde me dat die Colle de Angel gesloten was, zo ook Colle du Bonette en al die andere hoge Franse col’s
Ok dan naar het wat lagere Ligurische land opzoeken.
Het was al weer 4 uur, dus door Cuneo naar een camping waar we 2 jaar terug ook met de camper stonden.
Onderweg nog bij een motor zaak gestopt, missie nieuwe remhandle.
Bleek een Honda dealer die alleen maar oude Afrika twin’s had staan.
No, no geen Piaggio. In Cuneo wel, dus kreeg ik een adres.
Dat bleek dus een echte officiële Piaggio parts shop te zijn . Met van die kaarten bakken met fiches en lijsten waar in welk schap welk onderdeel ligt.
Nieuwe handle, uitlaatpakking en achter remblokken een vriendelijke hand en een goede reis gewenst verder kon ik eindelijk naar de camping.
Fix nummer 3, blijft Italiaans spul hè, dat houd je bezig.
Op weg naar de remhandle, dan moet het schermpje er af, de Navi steun, de spiegels en de voorste stuurkap.
Maar resultaat
Tijd voor een douche, en dan wat eten.
Ja weer pizza.. Dit keer met een wijntje, kon terug lopen namelijk.
Wederom een geslaagde dag, 210km gereden, geen route of plan vooraf. Dit bevalt me wel eigenlijk.
Het is nu ochtend van dag 3, denk dat ik net ten oosten van die grens Alpen naar het zuiden terug afzak. Ligurië terug in dus.
De wolken hangen laag vandaag op de Alpen, geen nut om nog eens te proberen die Colle du Tende op de te gaan.
Maar wie weet wat er gebeurd als ik straks alles heb ingepakt en de camping uitrijd. Altijd een verassing.