Une route Barée

Dag 4:

Overzichtje:

Vertrek: 8:30 uur ,Moustier st Marie, , Frankrijk

Aankomst: 18:15 uur, Barcalonnette, Frankrijk

Overnachting: Camping Le Tampico , Frankrijk

Gereden kilometers: 375 km

Route GPX: My route app, GPX dag 4

Alles zit er weer opgebonden, tijd om te gaan.

Het is gisteravond al droog geworden en dat is het gebleven. Vorig jaar toen ik hier was had ik eigenlijk een rondrit in de planning staan.

Door de Gorges du Verdon, echter toen regende het zo hard dat ik afgedropen ben (pun intended).

Maar nu is het dus droog en zitten er zelfs flink lichte plekken in de wolken. Dat kan nog wel eens goed komen met het weer vandaag.

Ik zet de route in de tomtom.

Drink nog een bakje koffie

Ik draai de weg op, met de hoop dat er nog wel ergens een tankstation in het dorp is.. maar dat is er dus niet.

Nou ja dan maar zo, er branden nog geen lampjes het zal wel.

Na wat lange doordraaiers zie ik ineens een vos weg schieten in de berm, 2 bochten verder staat er weer eentje maar deze schiet niet weg.

Hij blijft bij mij de buurt terwijl mijn motor gewoon loopt en herrie maakt, ze zijn hier dus wel redelijk tam geworden door de vele toeristen in de zomer.

Uiteindelijk loopt hij om mij heen de weg op, ik bedenk me dat dit wel eens fout kan aflopen als er een auto komt aan geraced dus ik roep eens goed hard naar hem.

Hij is niet echt onder de indruk maar druipt eindelijk toch af.

Ik rijd weer door om een paar honderd meter verder op te stoppen om weer wat foto’s te maken.

Het is hier niet voor niets zo populair wat een mooie plek is dit zeg.

Mijn route vervolgt zich richting Les Salles sur Verdon om een stukje daarvoor aan de zuidzijde de Gorges du Verdon in te draaien.

Het is hier erg populair onder de motor rijders en in het eerste dorp waar ik doorheen rijd kom ik er al een aantal tegen.

Ik stuur wat door maar zoals zo vaak is het zo tof om me heen dat ik veel stop en afstap om foto’s te maken.

Er scharrelt hier nog meer rond dan vosjes. Ook deze is volgens mij behoorlijk tam want op 20 meter van hem af ligt een enorme rottweiler gewoon een beetje te liggen en rond te kijken. Beide trekken ze  zich niets van elkaar aan.

De Gorges du Verdon is schijnbaar een van de grootste kloven in Europa, het wordt ook wel de Grand canyon van Europa genoemd.

Na nog wat bochtjes kan ik duidelijk zien waarom.

Ik ben hier al eens eerder geweest maar toen op de weg aan de andere kant van de Gorges, dan komt het toch niet zo groots over als vanuit deze kant.

Wat een plek zeg, super mooie natuur maar ook echt tof om te sturen hier. Zeker zo vroeg op de ochtend buiten het drukke seizoen.

Ik kan flink door rijden maar voor 2 Zwitsers is dat nog lang niet snel genoeg.

Ik zie hun koplampjes een flink stuk achter mij in mijn spiegels opduiken.

Ze zijn zo snel bij me dat het lijkt alsof ik op een trapfietsje zit, ik ga netjes een beetje aan de kant rijden en laat het gas los.

Met een vriendelijke begroeting en een wide open throttle komen ze me voorbij.

Zo kom ik hier nooit uit die kloof, dus ik besluit om door te rijden en even geen foto’s meer te maken.

Een half uurtje later draai ik ergens een andere weg op en ben ik de Gorges uit.

Het is hier niet minder tof

Ik had mijn regenbroek nog aan omdat mijn vachtje nog nat was maar dat begint wat warm te worden.

Dus die trek ik uit, vouw hem op en leg hem op mijn zadel op de natte vacht en ga daar maar boven op zitten.

Ik dacht dat zal wel lekker schuiven maar dat viel me alles mee. Goed gekeurd dus.

Ik sta bij een of ander kapelletje en maak nog wat foto’s.

Die Zwitsers die ik weer een tijdje terug ingehaald had toen hun ergens gestopt waren komen weer voor bij gereden.

Ze houden zich even in maar eenmaal buiten het dorpje hoor ik hun uitlaten flink blaffen. Ze hebben er duidelijk zin in vandaag.

Via Castellane vervolg ik mijn route. Maar eerst tank ik hier even en koop een vers stokbroodje en een croissantje + wat blikjes drinken.

De route zal me nu richting Cannes brengen, ik volg de D4085 door de bergen. Op een gegeven moment opent het landschap zich en zie ik in de verte de zee liggen en een flink aantal steden in een vlakte.

Daar stop ik weer even voor een drankje en dat croissantje ik heb er trek van gekregen.

Uit eindelijk kom ik via Grasse op het zuidelijkste punt van mijn route.

Hele andere sfeer dan in de dorpjes in de bergen. Naast dat het veel drukker is is ook een stuk warmer hier.

Heerlijk na die regen van gisteren en de kou vanochtend.

Er zit denk ik een klein foutje in mijn route en ik wordt recht het centrum van Vence in geleid, omdat ik nog meer honger heb stop ik maar even om een stokje met Nutella te smeren.

Via nog wat kleine dorpjes draai ik weer de heuvels in.

Bijzonder stukje hier, vreemde omgeving. Erg open en kaal, het is dat ik beter weet maar het lijkt bijna of ik ver boven de 1800 meter zit.

Ondertussen denk ik dat ik wel al 50 van die uitroeptekens ben voorbij gereden in de afgelopen dagen.

De route draait steeds smaller wordende weggetjes in waarop ik totaal niemand tegen kom.

Ik passeer wat dorpjes, kerkjes en nog meer leuks waar het vooral rustig is en bijna verlaten lijkt.

Het is hier ook goed warm,maar vooral wat een top weggetjes hier, het is heerlijk sturen.

Wederom perfect asfalt en geen kip op de weg, perfecte bochtjes. Ik krijg er goede zin van.

Op sommige plekken is de veroorzaker van die kloven nog aanwezig en blauwer dan blauw.

Het blijkt de Col de Buis zijn waar ik net overheen ben gekomen.

Het is hier ook nog eens behoorlijk stijl. Op de Vespa is dit altijd rustig aan doen omdat die bijna niet op de motor afremt.

Dat kost dus remmetjes. Nu echter met de grote twin is het gewoon terug naar zijn 2 en ik moet zelfs gas bij gaan geven.

Ik kom uit bij Entrevaux wat een tof dorpje zo tegen de heuvel aan.

Ik stop ff om een blikje cola en een mars te kopen, welke ik ook meteen op drink en eet.

Vanuit hier gaat het richting de Gorges de Daluis, ik had van te voren al veel foto’s hier van gezien.

Nog voordat ik iets van deze Gorges zie staan er ontzettend veel waarschuwingsbordjes dat de weg glad is, slipgevaar.

De weg is ook compleet bezaaid met van die teer strepen.

Dat zie je wel vaker in Frankrijk maar hier, hier zijn ze ineens echt glad.

Ik voel de Suzuki regelmatig een stap op zij doen.. okay niet tof. Rustig aan dus ik wil het ding hier niet neer leggen.

Uit eindelijk rijd ik de rode rotsen in en zelfs door.

Bijzonder mooie plek zeg, die rare strepen zijn gelukkig van de weg maar hier wil je helemaal niet hard rijden. Hier is zo veel te zien dat ik zeker nog eens terug wil .

Ik stop regelmatig en maak wederom veel foto’s.

Ik ben ook niet echt alleen hier, veel meer mensen hier.

De rode rotsen maken plaats voor hogere grijze bergen om me heen met op de toppen weer veel sneeuw.

Het gaat richting Barcalonnette, daarvoor moet ik zeker een flink stuk hogere bergen over.

De temperatuur zakt ook behoorlijk, jammer maar ik heb mijn portie warmte weer gehad vandaag, heerlijk.

Zoals wel vaker is ook nu de benzine weer een flink eind op… maar zoals gewoonlijk weer niets om bij te vullen in de buurt.

Nou ja het zal wel, ik volg de doorgaande weg en ik zie Barcalonnette al aangegeven staan, dat komt wel goed.

Dwars op dat idee heeft mijn navi een andere optie, links af is het regime en ik wordt weer een of andere col op gestuurd.

Col des Champs

Een voorbode voor een nog hogere die niet veel later volgt, Col d’Allos

Voordat ik daar ben volgen er echter nog flink wat haarspeldbochtjes.

Ik stop even langs de kant van de weg en trek mijn trui weer terug aan onder mijn motorjas

De weg blijft maar stijgen, de koude in.. zoals zo vaak deze trip rijd ik hier helemaal alleen.

Wat een vette plek, het lijkt wel de maan hier.

Op het hoogste punt staat een stelletje motor rijders.

Nee niet op zijn Brabants  “een stelletje”, wat zo veel betekend als een aantal mensen maar ik bedoel nu een een vriend en vriendin.

Met 2 Harley’s, tof dat die ook dit soort “mini” cols op komen rijden, door de sneeuw, in de kou.

Ze maken net als ik selfie’s en hebben er duidelijk lol in.

Ik rijd de Col des Champs weer af, en meteen de Col d’Allos op.

Zo een verlaten wintersport dorpje aan de voet van de col.

Gesloten hotels, dichte luiken, verlaten skiliften, hele brede wegen.

Dat laatste wat is daar mee, waarom is dat hier zo in die wintersport dorpen??

Voordat ik naar boven rijd schraap ik alles wat ik aan kan doen bij elkaar, regenbroek en jas over mijn motorkleding heen.

Ik heb ook nog ergens in mijn tassen mijn winterhandschoenen bij me, dus ook die zoek ik op.

Niet mee te rijden van die dikke waterdichte handschoenen, wat een dingen zeg.

Maar goed ooit gekocht om te gaan forenzen, dat heb ik 2 maanden gedaan een paar winters terug, maar tegen de tijd dat het echt ko9ud werd en deze handschoenen nodig waren kreeg ik een auto van de zaak..

Mede door die grijze sfeer lijkt het hier ineens wel winter.

De lucht is grijs, het licht gedimd en echt super veel sneeuw.

Ik maak nog een aantal foto’s en natuurlijk weer die selfie die naar mijn vriendin geappt wordt.

Ik daal col d’Allos weer af en rijd in een 30 minuten Barcalonnette in.

De tank was echt compleet leeg, dus tijdens de afdaling heb ik de Suzuki maar uit gezet.

Ding in zijn vrij contact uit en lekker geruisloos naar beneden rollen, dit is best wel leuk eigenlijk.

Wel zo rustig ook.

Beneden geeft de tomtom aan dat het nog 6 kilometer is naar een tankstation, dat moet nog wel lukken.

En ja hoor geen probleem, ik gooi de tank weer vol, koop een mars eet die op en klim weer op de motor voor het laatste stukje

Barcalonnette ben ik vaker geweest, dat was met de Vespa toen ik voor het eerst de Route des Grandes Alpes reed.

Dat was in Augustus, toen bruiste het daar aan alle kanten, campings waren allemaal open en overal waren mensen.

Oh en het was er warm.

Nu schijnt er wel een waterig zonnetje maar verder lijkt alles dicht en leeg. Alleen op het marktplein is het druk.

De camping die ik bedacht had (zelfde als toen met de Vespa) is gesloten. Een snelle google zoektocht geeft er eentje ten oosten van het dorp aan.

Daar rijd ik heen maar daar lijkt het ook gesloten. Dat is het niet maar er staan maar iets van 3 kampeerders.

Niet echt gezellig, dus ik klim weer op de motor, google naar een andere camping en rijd er heen.

Deze is ten westen van het dorp, daar is meer leven.

Ze hebben er ook van die mini blokhutjes, ik heb het koud en ben moe dus daar heb ik wel oren naar.

Helaas er is een groepje Franse motorrijders neer gestreken op deze camping en die hebben alle drie deze hutjes gehuurd.

Complete dus eigenlijk.

Nu ja dan maar de tent opzetten. Ik trek ook nog de laatste trui aan die ik bij me heb maar blijf het koud hebben.

Bah niet tof.

Ik werk ff door en in een 20 minuutjes is mijn kamp weer opgebouwd.

Terwijl ik bezig ben komen er 2 motoren aan rijden en die gaan recht naast mij staan.

Blijken ook 2 Nederlanders te zijn, nou ja ze komen uit Leeuwarden maar dat is close enough om als Nederlander mijn boekje in te gaan.  ;)

Ze rijden op sportmotoren, één van beide op een GSX 1100 met achter op een huge ass pakket niet normaal.

Het lijkt wel een remparachute voor een hercules. Ik moet er wel om lachen.

Het pakket wordt los gehaald (de volgende ochtend blijkt het vast te zitten met 20, ja 20 spinnen…) en er komt een tent uit waar je gewoon rechtop in kan staan.

Wat een ding, wat een gasten, echt top. Ze hebben veel regen op hun kop gehad vandaag, veel afgesloten passen maar de sfeer is er niet minder om.

Ze lullen een flink eind weg en klussen in een kwartiertje die circus tent van hun in elkaar.

Helaas hebben ze al gegeten dus tegen de tijd dat ik zo ver ben ga ik ff alleen het dorp in om een hapje te eten.

Voordat ik ga spring ik nog ff onder de douche, die is goed heet. Ik blijf er lekker lang onder staan om weer terug op te warmen.

Ik heb zin in Pizza dus google een Italiaan, vind er eentje en rijd er heen.

gesloten, ook de andere die ik in google en het dorp vind zijn gesloten.

Ik loop langs een tent die er goed uit ziet dus probeer het daar maar.

Bestel wat te eten en te drinken en het valt goed. Leuke tent, aardige bediening en het is er lekker warm.

Dat krijg ik zelf niet op de camping bij elkaar gekookt, het smaakt heerlijk.

Na het eten rijd ik terug naar de camping en duik meteen mijn bed in.

Ik surf nog wat op diverse forums en ga lekker slapen.

Het beloofd een koude nacht te worden.. bbrrrrr..

Door naar dag 5

Pagina's: 1 2 3 4 5 6 7 8