Dag 5:
Overzichtje:
Kilometers gereden: 237 km
Vertrek: 8:20 uur, Barcalonnette, Frankrijk
Aankomst: geen idee… , Saint-Jean-De-Maurienne, Frankrijk
Overnachting: Camping Des Grands Cols Frankrijk
Route GPX: Vandaag geen uitleg hieronder.
Vandaag is een vreemde dag, niet alleen gaat het een beetje mis maar mijn routes kloppen niet.
Ik was er van de week al achter gekomen maar ik heb te veel routedagen gemaakt in My route app.
Eén heen reis en dan vervolgens 8 dag routes.. Mijn reis is van zaterdag tot zaterdag, dat zijn er 8.
Vandaar dat ik ook 8 dagrotues had gemaakt.. alleen die heenreis dag.. die had ik niet mee geteld.. 
Dus daarmee kom ik niet uit en aangezien ik een “rondje” rijd moest ik daar iets mee doen.
Vanuit Barcalonnette (waar ik deze dag ben) had mijn route via allerlei col’s en passen (incluisief de Turini en de onverharde doorgang daar) naar Cuneo, Italië moeten gaan.
De dag daarop volgend, weer door naar Lanslebourg-mont-Cenis, enzovoorts.
Daar moest dus één dag tussen uit, en aangezien ik vanuit Cuneo via de Col d’Angel terug Frankrijk in zou komen en die nog gesloten is (sneeuw) heb ik maar bedacht om dat te schrappen.
Dus is vandaag in 1 keer door naar Lanslebourg-mont-Cenis, dat is het idee. Dat geeft me tijd en ruimte om het rustig aan te doen.
Misschien even wat winkeltjes in te gaan, opzoek naar iets leuks voor mijn meisje.
Het vriest ik weet het zeker…
Die naam is dus gelogen, want ik heb het koud. Het is een oude donzen dekenslaapzak van de Perrysport.
Het ding slaapt heerlijk, ik heb alle ruimte en ik houd van het dons gevoel. Maar vannacht was het iets te koud voor dit ding.
Toch ga ik geen nieuwe kopen, het zal wel, die paar keer dat ik er in slaap als het vriest.
Voor de volgende trip zo in het voorseizoen neem ik wel een extra dekentje mee.
Ik scharrel mijn zooi bij elkaar, laad weer alles op de motor.
Ondertussen zijn mijn buren uit Leeuwarden ook bezig, die hele vierkantenmeter aan tent moet ook weer achterop die GSX.
Ondanks dat ik de tijd heb vandaag doe ik niet echt rustig aan, daar is het te koud voor.
Ik zet een bakkie, eet het laatste restje stokbrood op en rommel wat verder.
Net na 8en ben ik zo ver en rijd de camping af.
Ik maak weer eens een selfie en stuur die naar mijn vriendin… 
Ik rijd naar het oosten, ik heb in de navi Briancon aan geklikt, over Col de Vars is de route.
Terwijl ik Barcalonnette uit rijd herken ik het hier ineens van 2 jaar terug.
Was hier niet een toffe offroad pas, iets met een tunnel..
Ik stop nog in het volgende dorpje, het is koud en ik heb nog kleren in mijn tas zitten die ik aan kan doen.
Dus op het marktplein parkeer ik de motor, trek mijn jas en de rest van mijn bovenkleding uit en begin met een goede eerste laag.
Een thermoondershirt, vervolgens de rest van de laagjes.
Het leven van een motorreiziger, gewoon midden op een marktplein je zooi uitspreiden, je zelf omkleden, of zelfs je tandenpoetsen met het water uit een fonteintje.
Hier houd ik van heerlijk, vakantie.
Er was hier ergens een bakkertje maar ik kan de zaak niet vinden, en degene die ik vind is gesloten.
Nou ja het zal we, over een uurtje of 1,5 ben ik wel aan de andere kant van deze bult.
Ja hoor daar is tie weer.. als het met de Vespa kan lukt het met dit ding ook wel. Ik maak weer de zelfde foto als 2 jaar terug en draai de zijweg op.
Waar het asfalt ophoud en het grind begin stap ik nog even af voor een fototje.
In de verte de sneeuw op de toppen, het groene gras mooie blauwe lucht. Heerlijk dagje vandaag.
Ergens passeer je nog een tof bruggetje, in tegenstelling tot 2 jaar terug stroomt er nu flink wat (smelt)water onderdoor.
Zoals denk ik iedereen die deze pas over rijd stop ik weer op het houten bruggetje voor een foto. Wat een uitzicht hier.
Bovenop zie ik wel een hoop sneeuw liggen, misschien gaat hem niet worden vandaag.
Ik zie wel, het grindpad stelt niet veel voor op de Suzuki maar sneeuw gaat hem niet worden.
Ik hobbel lekker verder. naar mate ik hoger kom ligt ook de eerste sneeuw min of meer op het pad.
Ik zeg nog een keertje tegen mezelf dat ik niet door de sneeuw ga ploegen.
Houd het heel en veilig, zeg ik nog een keertje hardop in mijn helm.
Oh jee.. daar ging 250kg. en het is hier best hoog en stijl langs het pad.
Ik krijg het ding niet op getild op deze manier. Het stuur ligt “heuvel af”.
De vele filmpjes die ik gezien heb van offroad rijden en het weer terug optillen van een motor op een helling hadden me geleerd dat ik dan de wielen richting het dal moet draaien.
Dan hoef ik niet het “volle” gewicht te tillen, dus ik trek en sjor aan de wielen net zo lang tot het ding 180 graden is gedraaid.
Er is vast iets beschadigd nu maar ja op zijn kant ligt het toch al.
Ik haal de bagagerol van het zadel en leg die op het pad. Zet mezelf schrap en til het ding op zijn wieltjes.
De handkap is losgekomen maar de dealextreme koppelingshendel die “om kan klappen” heeft zijn werk gedaan, ik kan nog koppelen.
Wel is het schakelen wat lastiger geworden want het schakelpedaal is afgebroken.
Gelukkig alleen het uitstekende deel dat je op of onder je voet hebt.
Ik ros het ding in zijn 1, start hem en klim er op om te proberen terug op het pad te komen, echter sta ik midden in een plakkaat sneeuw en heb ik nul grip.
Wat volgt is een hoop gestuntel en een paar minuten later sta ik helemaal nat van het zweet onderaan dat plakkaat sneeuw.
Of te wel nog een paar meter heuvelafwaarts… :F
Het is hier zo stijl dat ik niet meer omhoog richting het pad kan komen.. Ook kan ik de motor hier niet neer zetten op de jiffy.
Ik zie een wat vlakker stukje nog een eind naar beneden, dan maar daar heen, motor op de jiffy zetten en een plan maken.
Ik hobbel naar beneden, val nog een keer of 2 en zet de motor uiteindelijk neer.
Ik trek de bagage inclusief de topkoffer er van af en breng die in 2 etappes terug naar boven naar het pad waar ik gevallen was.
Waar ik ook uitkom, ik weet dat ik daar naar toe terug kan rijden.
Onder tussen heb ik het zo warm dat ik mijn regenbroek en extra trui en shirt maar eens uit doe.
Ik heb er ook ontzettende dorst van dus ik ga even boven op het pad met mijn bagage zitten uithijgen.
Dit is wel ff fook zeg maar. De helling is zo stijl en ik ben behoorlijk afgedaald ten opzichte van het pad dat ik daar niet meer op terug kan komen.
Het plan is om de motor weer met het voorwiel de andere kant op te draaien en dan terug omhoog te rijden, zoals ik net naar beneden ben gekomen.
Het is stijl maar het ziet er wel uit alsof dat te doen is.
Ik draai de motor om en ook daarbij val ik weer een aantal keer.
Uit eindelijk wijst het voorwiel weer bergop en laat ik de koppeling opkomen, maar ik blijf gewoon stilstaan.
Geen grip totaal niets.
Ik kan ook niet meer afstappen, en de motor neer zetten, omdat de jiffy richting het dal wijst.
Ik val nog een keer..
Ik begin uitgeput te raken en ik heb zo een dorst..
Okay, bergop lukt niet, dan maar naar beneden naar het eerste pad berg afwaarts.
Ik weet de motor weer om te draaien, dus terwijl het ding ligt op zijn zijkant net zo lang sjorren aan de wielen dat het voorwiel “heuvel af” ligt.
Ik til hem weer op en hobbel een stukje naar beneden, val weer en laat de motor maar even liggen.
Eerst even op onderzoek uit, ik loop wat naar beneden, dat kost al moeite zo stijl is het hier.
Als ik deze richting op blijf gaan dan kom ik bij een “grind verschuiving” uit, zo een “waterstroom” die met een hoop grind de heuvel af komt.
Daar kan ik nooit met de motor door heen.
Ik moet dus meer afdalen, dat is echter zo stijl dat ik een paar keer zal moeten steken.
Terug naar de motor om dat te proberen, ik klim er weer op, start het ding, schuifel iets naar beneden, al weer val ik.
Maar nu voor het eerst val ik aan de “heuvel af kant” van de motor.
Ik maak een paar koprollen over mijn rug naar beneden en de motor klapt achter mij met het stuur in de grond.
Nu ligt het stuur dus dal af en moet ik hem weer omdraaien.
Lang verhaal kort, ik val nog 1 keer, ben kapot en moet uit eindelijk bijna recht naar beneden lopen.
Dit alles doe ik met de motor uit in zijn 1 en met de koppeling in knijpen en de voorrem lossen schuifel ik cm voor cm naar beneden.
Uiteindelijk op het pad klim ik er weer op, start het ding en rijd terug omhoog naar het punt net voor waar ik gevallen was.
Daar keer ik de motor, zet hem neer en ga mijn bagage halen.
Een kwartier later zit alles er weer op en kan ik mijn weg terug naar beneden vervolgen.
Schade: schakelpedaal afgebroken, handkap rechts afgescheurd, wat krassen her en der, beide knipperlichten aan de rechterkant afgebroken/in stukjes, nummerbord los gebroken. En het ding zit vol met modder.
Maar hij loopt nog, en ik ben nog heel. Moe maar heel.
Waar ik er vanaf ging:
In totaal ben ik vanaf het moment dat ik viel tot hier bijna 2 uur bezig geweest.
Met alles er terug op, rijd ik weer naar het dal.
Net voor het bruggetje komen er 2 jeeps aan gereden, met 2 duitsers er in.
We kletsen even en ik vertel ze mijn avontuur, ze moeten er wel een beetje om lachen en ze maken een foto van mij.
Shame picture.. (jammer dat ik niet om een e-mail adres heb gevraagd, had graag die foto gehad).
Iets meer terug op het grindpad maak ik nog een selfie en stuur die naar mijn vriendin.
Ik moet nog ff een manier bedenken om dit zo te vertellen dat ze zich geen zorgen gaat maken.
Bijna weer in de bewoonde wereld..
Bij het punt waar ik op de heenweg ook stopte, waar het asfalt grind wordt stop ik nu nogmaals en vul mijn drinkflessen met het water uit die bron hier.
Lekker en ijskoud water.
Ondertussen is me duidelijk dat ik wel een beetje kan schakelen ook al is het “voetje” afgebroken. Voor de rest merk ik niets aan motor wat niet goed zou zijn.
Ik bedenk me dat ik “gewoon” mijn route naar Briancon ga vervolgen. Daar vind ik vast een motorzaak die mijn schakelpedaal kan fixen.
Dus via Col de Vars rijd ik verder.
Ondertussen best wel honger en niets te kanen bij me, beetje rond kijken dus.
Boven op de pas is een restaurantje, het ziet er dicht uit maar mijn nieuwe vrienden uit Leeuwarden hadden me gisteren verteld dat ze daar een goede uitsmijter hebben gegeten.
En ja hoor, in mijn gebrekkige Frans vertel ik dat ik honger heb, iets met eieren wil, kaas ham alles er bij.
Ik “inhaleer” het eitje in 5 minuten, zo een honger heb ik. Ik vraag nog om een mars en een jus d’orange om mijn energie weer een beetje aan te vullen.
Ook koop ik hier een super foute ansichtkaart en schrijf een analoog berichtje aan mijn vriendin.
Na deze lunch klim ik weer op de Suzuki en rijd de berg af.
Het is hier wel echt mooi, en het is ook een leuk stukje sturen aan deze kant van Col de Vars
Net voor Briancon google ik een motorzaak en die vind ik eentje.
Het blijkt een halve sloperij te zijn, maar hij heeft tijd om het te fixen.
Hij heeft geen nieuw pedaaltje maar met een gaatje boren en een flinke bout er in kan ik weer fijn schakelen.
Die gast in de blauwe overall is niet de gene die mijn motor fixt, deze knakker is te druk bezig mijn zijn handen in zijn zakken te stoppen.
Die gaat er wel komen zo.. |
Ik ga nog even naar de wc hier…. ik heb veel toiletten gezien, en zeker in het uiterste zuiden van Italië kunnen ze er iets van wat betreft viezigheid.
Maar dit slaat alles. De pot is denk ik 10 jaar terug neer gezet en nooit gepoetst. En dat op een plek waar mannen werken… 
Wat een viezigheid.
Maar goed voor 10 euro is het gemaakt, inclusief een nieuw lampje voor in de fitting van mijn knipperlicht.
Om de hoek zit nog een bouwmarkt daar stop ik ook even. Mijn op maat gemaakte oordoppen beginnen me pijn te doen, echt pijn.
Dus ik koop een zakje van de schuimpjes, even iets anders in mijn oren. Dat is wel even prettig.
Ik klik nog wat op mijn navigatie en geef een plaats in die heel dicht bij de eerste leuke pas is van mijn volgende dag route.
Dat is Saint-Jean-De-Maurienne, dat is nog een uurtje of 2 sturen. Geen probleem.
Het is lekker weer, goed warm dus dat voelt goed.
Ik stuur een fijn stukje en bedenk me dan dat ik mijn achterband daar op de Parpaillon flink leeg heb laten lopen, en ja hoor de vellen hanger er bijna aan.
Vreemd genoeg merk ik er niet veel van met rijden.
Eerst volgende dorpje, dat in Italië blijkt te zijn gooi ik de tank vol en pomp mijn band op.
Er zat nog 1 bar in.. 
Een stuk verder draai ik ineens de snelweg op, ik heb geen idee waar ik ben, ik volg gewoon stompzinnig de tomtom.
Het volgende tankstation stop ik voor een echte Italiaanse Espresso, een cola en een mars.
Ook koop ik alvast een paar blikjes bier voor straks op de camping en een zak chips.
Meteen na het tankstation sta ik ineens voor een tunnel..
Het blijkt de tunnel van Frejus zijn en voordat ik het echt door heb mag ik 32 euro pinnen om er met de motor door heen te mogen.
Ik had het net wat koud gekregen dus ik had mijn trui weer aan gedaan, blijkt het in die tunnel een partij heet te zijn..gggrrr..
Aan de andere kant rol ik nog wat kilometers verder over een vrij saaie doorgaande weg.
Volgens mij was het ergens rond 4 uur toen ik de camping opdraaide.
Ik vraag om een plekje en kan mijn paspoort nergens vinden, ook ben ik mijn leatherman kwijt.
Dus naast de schade aan de motor kan ik dat er ook nog bijtellen..
Ik bouw mijn kamp op, drink een pilsje eet wat chips en duik uiteindelijk eens onder de douche.
Die is niet echt tof, veel te koud met echt te weinig water.
De dag sluit ik af in het Italiaanse restaurant net bij de ingang van de camping.
De door mij bestelde Pasta Carbonara is niet te nassen, dus ik drink maar wat pilsjes en vecht me door de pasta heen. Ik kan de energie wel gebruiken.
Na het eten maak ik nog een wandelingetje door het dorpje en stuur mijn vriendin nog een foto.
Wat een dag.. de graspollen zitten aan de bovenkant van mijn tourruitje…
Dit gaan we niet meer zo doen zeg maar. 
