Dag 6:
Overzichtje:
Kilometers gereden: 456km
Vertrek: 8:40 uur, Saint-Jean-De-Maurienne, Frankrijk
Aankomst: 18:30 uur, Pontarlier, Frankrijk
Overnachting:Camping le Larmont, Frankrijk
Route GPX: My route app dag 6
Dit was een goede nacht, althans dat denk ik.
Ik ben in bed gaan liggen, paar keer er uit gemoeten om te plassen maar ik voel me uitgerust als ik wakker word.
Mijn lijf voelt okay dus ik heb gisteren zonder al te veel schade overleefd. Wat krassen op mijn benen maar dat is het.
Ik schraap mijn zooi bij elkaar, bind het op de motor en rijd naar de receptie.
Tussen mijn zooi vond ik gisterenavond laat toch nog mijn paspoort, die ben ik dus niet kwijt geraakt gelukkig. _/-\o_
Mijn Leatherman blijft echter onvindbaar, die zal wel met die koprol bergaf gisteren uit zijn riemhouder geschoten zijn.
Balen maar goed ik ga er niet voor terug rijden.. 
Ik betaal de camping, neem mijn bestelde broodjes mee en maak nog een selfie.
Nu ik het verslag schrijf en de foto’s daarbij uitzoek zie ik dat ik er als een boer met kiespijn op sta.
Dag 5 heeft duidelijk invloed op mij gehad, later vandaag merk ik dat ook wel maar nu ik zo net wakker ben denk ik (nog) dat het wel meevalt.
Evengoed ik klim op de Suzuki, rijd wat rondjes door het dorp opzoek naar een postzegel om die kaart die ik gisteren heb gekocht te kunnen versturen naar mijn vriendinnetje/huis.
Na wat speurwerk vind ik een winkeltje met de zegels, nu nog een brievenbus. Ik krijg wel uitleg maar die komt niet binnen.
Dus ik rijd nog een rondje en vind uiteindelijk ook die brievenbus.
Eerste toffe col op de planning: Col du Chaussy
Google deze maar eens, dat deed ik ook thuis tijdens de voorbereiding en ik vond hem vet.. die moest ik in mijn route hebben.
De rit er naar toe is maar kort, klein stukje provinciaal tussen de groene velden door.
Toffe plek hier, het dorp waar ik geslapen heb heeft echt wel een centrum met veel winkeltjes, het is aan de voet van de Galibier en het is hier mooi.
Ik zie de col al in mijn rechter ooghoek
Zo op de foto bijna niet te zien, maar hij is er echt. Wat betreft lengte is het een lachertje, als je doorrijd ben je in een 10 minuten boven.
Dit is waarom ik hem zo tof vond:
Er is zelf een waterval.. 
Mij krijg je trouwens met geen stok over die touwbrug maar dat is een ander verhaal.
Zoals zo vaak op dit soort weggetjes kom ik eigenlijk niet aan rijden toe.
Misschien moet ik gewoon eerst een keertje omhoog rijden voor het rijden en dan nog een keertje terug heen en weer voor de foto’s
In een van de haarspeldbochten, in de zon stop ik voor mijn croissantje.
Ik heb eigenlijk ook wel zin in koffie maar niet in het zetten daarvan, dus ik houd het bij het stok eten en een jus d’orange.
Het blijft maar door gaan met die bochten…. 
Eenmaal boven strekken de wegen zich wat meer en is er ook weer een uitzicht om een behangetje van te maken.
Boven op de col stop ik eens voor het bordje van de col.
Vorige trips maakte ik rijen van dit soort foto’s, dat was ook nu mijn planning maar dit is de eerste keer dat ik er aan denk.
Eigenlijk is het zelfs na de haarspeldbochten echt wel een toffe col, totaal niet hoog maar gewoon lekker rustig en leuke bochtjes.
Maar voor mij niet te moeite om nog eens heen te gaan, tenzij ik weer in de buurt ben.
Op de route staat Col de Madeleine, die sluit met wat kleine weggetjes aan op de col du Chaussy
Voordat het echt leuk wordt stopt de doorgang echter ineens.
Route Bareé zeg maar.
Er komt een knul van een jaar of 12 op zijn mountainbike langs, en die fiets gewoon door.
Zijn moeder volgt 2 minuten later en in mijn slechte Frans probeer ik te achterhalen of de col geopend is.
Ik begrijp van niet, en dat hun gewoon naar boven fietsen en weer terug naar onder komen.
Nu bedenk ik me dat ik wel even op internet had kunnen kijken of de col echt gesloten was of zo maar goed zoals ik iets hier boven al schreef.
Ik was toch wel een beetje van slag of zo.
Ik keer de motor , rommel wat met de navigatie en geef een punt in net na deze col en laat het ding een omleiding berekenen.
Op de weg naar beneden kom ik nog door een tof dorpje waar het markt is.
La Cambre of Le Martinet, Googlemaps weet het ook niet zeker dus hoe moet ik het dan weten.. |
Hier loop ik wat verloren rond, mijn telefoon in mijn hand en die laat ik natuurlijk op een vol terras met een enorme zwaai uit mijn hand schieten.
Het ding stuitert en schuift het halve terras over, mensen reageren en ik .. tja raap hem maar weer op en loop weer door.
Gelukkig heb ik er een goed hoesje omheen en is er niets aan de hand, maar het geeft wederom aan… dat ik er niet helemaal bij ben vandaag.
In een of ander tabaks winkeltje verkopen ze toffe en foute souvenirs dus ik ga opzoek voor mijn vriendin.
Natuurlijk koop ik een cheesy koelkast magneet met een bergmarmot er op en nog een leuk presentje.
Ik rijd het dorp weer uit, de drukte komt er op me af, en meteen buiten het dorp rijd ik een grindpad tussen de bomen in.
Het brengt me naar een klein rustig veldje.
Daar smeer ik nog wat stokjes met Nutella en drink een blikje cola.
Ook hier sta ik er weer als een zak zout op, nou ja het zal wel.
Ik rommel nog wat in de navi en bedenk mijn plan voor vandaag.
Ik heb nog een onverharde col in de planning voor vandaag, die is echt niet hoog dus ik ga eens kijken of ik daar wel door kan.
De route geeft aan dat dat een goed uurtje rijden is, dus ik klim er weer op en stuur een saai stukje over rechte (snel)wegen.
Uiteindelijk na nog een keertje tanken en een dodelijk saaie rit draai ik de doorgaande weg af voor een toffe col. Cormet d’Arêches
Ik herken de weg hier niet meteen maar dat komt omdat ik de vorige keer van af Bourg-Saint-Maurice kwam aangereden toen ik hier met de Vespa was.
Het is hier supertof, het weer is lekker en ik tokkel gewoon rustig de berg op. Ik maak wat foto’s en luister naar muziek in mijn helm.
Ja hoor ook hier ligt sneeuw… |
Ik maak een selfie en stuur die naar mijn meisje met de boodschap dat ik meteen ben omgedraaid, met mijn staart tussen mijn benen.
Daar is niets aan gelogen. Ik heb niet eens gedacht over een paadje of mogelijkheid langs de sneeuw, het zal wel, 2 dagen achter elkaar ga ik dit niet opzoeken.
Onderweg naar beneden kom ik langs een kapelletje en ik laat mijn motor weer ff zegenen.
Er tegenover is een bankje en ik ga er ff lekker bij zitten. Smeer het laatste stukje stokbrood en pak er wat te drinken bij.
Even van de motor af.
Ik voel me echt wel beter dan ik er uit zie, wat een bakkes zeg.. 
Evengoed ook deze route loopt dus dood.
Tijd om die echt hoge bergen achter me te laten. laten we maar eens het lagere land opzoeken.
Ik scrol door mijn route track op de tomtom en zie dat deze door Annecy gaat.
Dus ik tik een punt daar aan en stap weer op de stepjes. Tijd om door te gaan, om door de drukte van Annecy te worstelen.
Dat doe ik dus ook, het duurt een half uur voordat ik in de buurt van deze stad ben, en vervolgens nog een half uur voordat ik er door heen ben.
Gelukkig trekken de motorrijders zich hier niets van inhaalverboden, dubbele door getrokken strepen of wat dan ook aan.
En de automobilisten zijn er op ingesteld, althans de meeste maken ruimte. Enkele eikels gaan zover naar links dat ik er niet langs kan.
Maar goed dan komt de scooter hooligan in mij naar boven en laat mijn Suzuki nou net in zijn 1 staan.
Voordat ze kunnen knipperen met hun ogen zit ik dan al rechts naast ze en ben ik er voor bij.
Lekker een beetje slalommen zeg maar >
Eikels..
Via de westkant kom ik uit de drukte, ik moet enorm plassen en heb ook wel weer trek in iets te kanen.
Na wat zoeken en heen en weer gewip op mijn zadel omdat ik zo nodig moet vind ik een tentje langs de weg waar ze broodjes en zo verkopen.
Het toilet blijkt defect maar gelukkig zijn ze het restaurant er naast al aan het openen en mag ik daar naar de plee.
Ik eet en drink wat en stap weer op, door.
Het weer is nog goed, en zo een beetje rustig door rijdend gaat het wel okay.
Mijn spotify lijst galmt door mijn helm, er zit nog benzine in de tank dus ik beslis om door te rijden en zeker alvast 100km van de route van morgen af te snoepen.
Morgen is het vrijdag en dan komt mijn meisje thuis, aangezien mijn kop er niet meer naar staat heb ik het plan opgepakt om de zaterdag route te schrappen.
Of anders gezegd, ik wil morgen gewoon rond middernacht thuis zijn, dan komt mijn meisje weer thuis en ik mis haar.
Dus nu door rijden tot een uur of 7 is het plan, morgen door tot ik genoeg van binnendoor weggetjes heb en dan snelweg naar huis.
Het wordt kouder, flink wat wolken maar het is er niet minder mooi van hier.
Totaal andere omgeving, het ziet er ook kouder uit. Ik bedoel: de huizen zien er anders uit, grijzer, veel stookhout overal.
Er hangt een winter sfeer zeg maar, zonder sneeuw maar een beetje in braille dus eigenlijk 
Ik moet nog een keertje stoppen voor benzine en ik trek weer wat extra kleding aan maar het rijden gaat nog perfect.
Dus ik ga nog even door.
Het dorpje dat ik bedacht had om te overnachten voelt niet goed dus ik trek nog even aan het gas en rijd uit eindelijk Pontarlier in.
Hier voelt het wel fijn, ik kan niet uitleggen wat of waarom maar het is gewoon zo.
Ik Google een camping en vind een municipal meteen aan de rand van het dorp.
Het is pas half 7 dus dat heb ik mooi gedaan.
De receptie is gesloten dus ik zoek een plekje op.
Terwijl ik de tent opzet trekken de wolken weg en sta ik schijnbaar (pun intended) precies midden in de ondergaande zon.
Een cadeautje, ik ga op mijn krukje in de zon zitten en drink een pilsje, heerlijk zo.
Ik rijd naar het centrum, opzoek naar pizza.
De vind ik en nog een lekkere ook.. 
Het toetje dat ik me laat aanraden smaakt helaas wat minder, de espresso daarin tegen is weer perfect.
Terug op de camping blijk ik een motor buurman te hebben, die in geen velden of wegen te bekennen is.
Nou ja het zal wel, hij heeft een Franse nummerplaat en ik heb toch geen zin in een handen en voeten gesprek.
Ik duik onder de douche en blijf er zeker een half uur onder staan.
Het water is goed heet maar zodra er iemand in het gebouw een kraan opent blijft er zo weinig over dat ik half opdroog
Maar nogmaals het is goed heet, ik ben gaar en het is okay zo.
Vanochtend voelde ik me nog okay, deed mijn lijf geen pijn en had ik slechts wat schrammen.
In de loop van vandaag kwam echter de spierpijn opzetten,in mijn benen en armen.
Die laatste voelen alsof ze 5 cm langer zijn geworden van dat tillen gisteren.
Ik maak het dus niet laat, en lig er volgens mij voor 10 uur in.
De wekker zet ik morgenvroeg om 6 uur, dat gaat een lange dag in het zadel worden.
De GPX track zegt 333 km binnen door en dan ben ik pas in Strasbourg, dan moet er dus nog 485 km snelweg achteraan.